ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ... ΤΙΓΡΕΙΣ

Από τον σύγγαυρο Λεωνίδα Οικονομάκη, που είναι Διεθνολόγος, έλαβα το ακόλουθο άρθρο, συνοδευόμενο από τις φωτογραφίες που βλέπετε - υλικό αναρτώ, καθώς μάλιστα με βρίσκει εν πολλοίς σύμφωνο. Κι εγώ τον Ερυθρό Αστέρα υποστηρίζω - αλλά μέχρι εκεί. Όχι παρέκει!


ORTHODOX… TIGERS?

Στον αγώνα μπάσκετ με τον Παναθηναϊκό, αυτόν που έγινε στο ΣΕΦ, πήγα με φίλους. Απέναντι, ένα τεράστιο πανό στα Σερβικά και –ευτυχώς- ένας από την παρέα ήξερε κάτι λίγα και προσπάθησε να το μεταφράσει και για μας τους υπολοίπους:

* «Η καρδιά των ηρώων ζει για πάντα» ή κάτι τέτοιο θα το μετέφραζα, παιδιά...
* Ποιών ηρώων ρε; Έχει γούστο να εννοούν τον Μλάντιτς (μόλις είχε συλληφθεί)!

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα Σέρβικα πανό στο ΣΕΦ ή το Καραϊσκάκη. Συνήθως όμως ήταν οπαδικά και αναφέρονταν στη σχέση «αδελφοποίησης», όπως την αποκαλούν, μεταξύ των φανατικών οπαδών του Ερυθρού Αστέρα «Delije» (γενναίοι), και των δικών μας εδώ, της Θύρας 7: τα περίφημα “Orthodox Brothers” (λες και οι οπαδοί της… Παρτιζάν ή το… ΠΑΟ και του ΠΑΟΚ είναι… καθολικοί ή μουσουλμάνοι! Ή λες και ο Ολυμπιακός ή ο Ερυθρός Αστέρας είναι «θρησκευτικά κλαμπ» με αποκλειστικά «ορθοδόξους» φιλάθλους…). Ετούτο όμως το πανό δεν ήταν οπαδικό, ήταν πολιτικό και –μαζί με άλλο ένα τουλάχιστον πανό που αν δεν κάνω λάθος είχα δει στο ματς με τη Ρεάλ στο ΣΕΦ και αναφέρονταν στον επίσης εθνικιστή Ivan Bogdanov- κατά τη γνώμη μου, ήταν και επικίνδυνο.
Η σχέση μεταξύ των συγκεκριμένων γκρουπ φανατικών οπαδών Ολυμπιακού και Ερυθρού Αστέρα δεν είναι καινούρια. Ξεκίνησε το 1986 με αφορμή ένα αγώνα μεταξύ του ΠΑΟ και του Ερυθρού Αστέρα στο ΟΑΚΑ, στον οποίο βρέθηκαν και οπαδοί του Ολυμπιακού για να υποστηρίξουν τους Γιουγκοσλάβους, ακόμα τότε, ενάντια στον «κοινό εχθρό». Η σχέση αυτή ενισχύθηκε και στη ρεβάνς, με μέλη της Θύρας 7 να ταξιδεύουν στο Βελιγράδι, αλλά και τα επόμενα χρόνια με αμοιβαίες επισκέψεις στο «Μαρακανά» και το Καραϊσκάκη, το ΟΑΚA ή τη Ριζούπολη, όπου αγωνίστηκε κατά καιρούς ο Ολυμπιακός.
Στο προσκήνιο όμως, η σχέση αυτή επανήλθε πρόσφατα, με μέσο διάδοσης συγκεκριμένη μερίδα του Ολυμπιακού Τύπου, η οποία και ανέλαβε να την προπαγανδίσει. Έκτοτε, οι επισκέψεις των «Delije» στον Πειραιά γίνονται «πρωτοσέλιδα», ενώ φανέλες του Ερυθρού Αστέρα αλλά και μπλουζάκια «Θύρα 7- Delije – Orthodox Brothers» άρχισαν να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στο Καραϊσκάκη και το ΣΕΦ. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό, ούτε ότι μερίδα οπαδών και τύπου αποφάσισαν ξαφνικά να εξασκηθούν στην «οπαδική διπλωματία». Το πρόβλημα παίρνει ανησυχητικές προεκτάσεις όταν «εντέχνως» λαμβάνει πολιτική διάσταση, ειδικότερα όταν ο Σερβικός εθνικιστικό-θρησκευτικός φανατισμός βρίσκει εκφραστές στον Πειραιά – με πρόσχημα την «αδελφοποίηση» των «Orthodox Brothers» .
Σύμφωνα με σχετικό αφιέρωμα της εφημερίδας «Γαύρος», τα συνεκτικά στοιχεία τα οποία αντιλαμβάνονται τα μέλη της Θύρας 7 και των Delije είναι… τα κοινά χρώματα (!), η κοινή… θρησκεία (;), συν το γεγονός ότι οι δυο ομάδες αποτελούν τις λαοφιλέστερες στις χώρες τους και έχουν κατακτήσει και τους περισσότερους τίτλους. Εκείνο όμως που οι εμπνευστές αυτής της αδελφοποίησης δεν μας αναφέρουν, είτε από άγνοια, είτε από επιλογή, είναι το γεγονός ότι τα «Ορθόδοξα αδέρφια» τους, οι Delije, υπήρξαν (και προφανώς παραμένουν) ένα από τα βασικότερα μέσα διάδοσης του Σερβικού εθνικισμού, καθώς και «πηγή» από την οποία αντλούσε ο διαβόητος Arkan τις επίσης διαβόητες «Τίγρεις» του κατά τη διάρκεια του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου. Οι «Delije» λοιπόν, ονομασία μάλιστα την οποία επέλεξε ο ίδιος ο Arkan, έγιναν οι «στρατολόγοι» ενός από τους πιο διαβόητους εγκληματίες των Βαλκανίων, στο όνομα –και τότε- της Ορθοδοξίας και του Σερβικού εθνικισμού. Μάλιστα, ο χαρακτηριστικός χαιρετισμός με τα τρία δάχτυλα που υιοθετούν οι οπαδοί (και ορισμένοι παίχτες) του Ερυθρού Αστέρα, υπήρξε επίσης σύμβολο του Σερβικού Εθνικισμού και συχνά –όπως αναφέρει και ο Franklin Foer στο βιβλίο του “How Soccer Explains the World”- ήταν και η χειρονομία στην οποία εξαναγκάζονταν να προβούν Κροάτες και Βόσνιοι πριν το βιασμό, ή την εκτέλεσή τους από Σερβικές παραστρατιωτικές ομάδες.
Το γήπεδο του Ερυθρού Αστέρα μάλιστα, ήδη από τα τελευταία χρόνια της Γιουγκοσλαβίας είχε μετατραπεί σε πεδίο έκφρασης του Σερβικού εθνικισμού (όπως αντίστοιχα το Καμπ Νου του Καταλανικού στα χρόνια του Φράνκο, αλλά και σήμερα ακόμα), ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που εμφανίζονταν πανό με Σερβο-ορθοδόξους Αγίους (!), ή συνθήματα του τύπου «Η Σερβία δεν είναι Γιουγκοσλαβία» στο «Μαρακανά».
Τους «φορείς» αυτού του εθνικιστικού κλίματος ανέλαβε να οργανώσει ο διαβόητος Arkan. Μάλιστα ήταν και εκείνος ο οποίος επέλεξε την μετονομασία σε «Delije» (γενναίοι), των έως τότε (αυτο)αποκαλούμενων «Γύφτων» του «Μαρακανά», τους «στρατιωτικοποίησε» καθιερώνοντας επίσης το «ξυρισμένο κεφάλι» και την αποχή από το ποτό, ενώ τους εκπαίδευσε και στη χρήση όπλων στο στρατόπεδο εκπαίδευσης των Τίγρεων –προσφορά της Κυβέρνησης- στην Κροατική πόλη Erdut. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία της πιο διαβόητης παραστρατιωτικής οργάνωσης των Βαλκανίων, με βάση της τα “Orthodox Brothers” των δικών μας εδώ της Θύρας 7 και με δράση πλούσια σε δολοφονίες, βασανισμούς, βιασμούς, μαζικούς τάφους, και πάνω από 2000 νεκρούς Κροάτες και Βοσνίους- μουσουλμάνους, άνδρες και γυναίκες. Και όλα αυτά, στο όνομα της Ορθοδοξίας και του Σερβικού εθνικισμού, που τόσο περήφανα «φιλοξενούμε» στο Καραϊσκάκη και το ΣΕΦ τελευταία...
Η συνεργασία μεταξύ των ομάδων του Ολυμπιακού και του Ερυθρού Αστέρα, αλλά και η «φιλική σχέση» μεταξύ Θύρας 7 και Delije, δεν είναι εξ ορισμού κατακριτέα. Όταν όμως στο όνομα αυτής της σχέσης, γίνεται και ο Ολυμπιακός μέσο διάδοσης θρησκευτικού και εθνικιστικού φανατισμού, ειδικά στην εποχή την οποία ζούμε, τότε το όλο πράγμα γίνεται –το λιγότερο- ανεύθυνο…