19.10.07
ΕΝΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΥΟ...
ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΑΛΗ
Μια βραδιά στην Αμφιάλη τού τη φέραν του Μιχάλη -
του τη φέραν του Μιχάλη μια βραδιά στην Αμφιάλη.
Πως πουλούσε με το δράμι κουλουράκια με σουσάμι -
κουλουράκια με σουσάμι τα πουλούσε με το δράμι.
Ένα κι ένα κάνουν δύο, πέστε του Μιχάλη αντίο.
Δύο κι ένα κάνουν τρία, τον γραπώσαν τα θηρία.
Άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα αμολύσανε καλούμπα -
αμολύσανε καλούμπα άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα.
Πούλαγε ζεστή τουλούμπα κι έτσι έπεσε στη λούμπα -
έτσι έπεσε στη λούμπα, γιατί πούλαγε τουλούμπα.
Ένα κι ένα κάνουν δύο, πέστε του Μιχάλη αντίο.
Δύο κι ένα κάνουν τρία, τον γραπώσαν τα θηρία.
Ποιος του φταίει του Μιχάλη; το ξερό του το κεφάλι -
το ξερό του το κεφάλι, να ποιος φταίει του Μιχάλη.
Είχε κρύψει στο συρτάρι φούντες-φούντες το χορτάρι -
φούντες φούντες το χορτάρι είχε κρύψει στο συρτάρι.
Ένα κι ένα κάνουν δύο, πέστε του Μιχάλη αντίο.
Δύο κι ένα κάνουν τρία, τον γραπώσαν τα θηρία.
Θα του στείλουμε λουκούμια τώρα που 'γινε σαν μούμια -
τώρα που 'γινε σαν μούμια, θα του στείλουμε λουκούμια.
Να τα τρώει στο κελί του να χτυπάει την κεφαλή του -
να χτυπάει την κεφαλή του στο μακρόστενο κελί του.
Ένα κι ένα κάνουν δύο, πέστε του Μιχάλη αντίο.
Δύο κι ένα κάνουν τρία, τον γραπώσαν τα θηρία.
Μια βραδιά στην Αμφιάλη τού τη φέραν του Μιχάλη -
του τη φέραν του Μιχάλη μια βραδιά στην Αμφιάλη.
Άλλη μια βραδιά στην Τρούμπα αμολύσανε καλούμπα -
αμολύσανε καλούμπα κι έτσι έπεσε στην λούμπα.
Ένα κι ένα κάνουν δύο, πέστε μας κι εμάς αντίο.
Δύο κι ένα κάνουν τρία και τελειώνει η ιστορία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Γκάτσος; Αν δεν τόγραφες εσύ, θα νόμιζα ότι είναι φάρσα
Ωραια μερα ξημερωνει αυριο κυριε Καθηγητα! Θα ηθελα και ενα ποιημα αυριο το πρωι σχετικα με το ξημερωμα...
Θάνο, θα γίνει!
Θόδωρε, ο Γκάτσος έχει γράψει χιλιάδες στίχους (που δεν τους ξέρουμε).
Στον κυρ Μιχάλη λοιπόν
εκτός από το ρεφρέν ΕΝΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΥΟ...
πάει γάντι και η αποστροφή του Ελύτη:
"αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη γη
ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της..."
Ψάχνω όμως να βρω το συνειρμό που σ' οδήγησε να εντάξεις αυτούς τους στίχους του Γκάτσου στο Ερυθρόλευκο Μετερίζι και όχι στα ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗ ΠΟΙΗΣΗΣ... Κάτι θέλει να πει το ερυθρόλευκο υποσυνείδητο;
@ Flying Libido With A Ukulele: Μα πού είναι η Αμφιάλη; Δεν "ρεμπετίζει" (επίτηδες) ο στίχος;
Δημοσίευση σχολίου