ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΣΑΚΗΣ
ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΕ
Στον Πειραιά συννέφιασε
και στην Αθήνα βρέχει
άλλος αγάπη έχασε
κι άλλος αγάπη έχει
Ανάβω το τσιγάρο μου
και η βροχή το σβήνει
χτυπώ την πόρτα π' αγαπώ
μα εκείνη δεν ανοίγει ω!
μα εκείνη δεν ανοίγει
Βλέπω τις κούρσες να περνούν
απ' τον μεγάλο δρόμο
κι εσύ το ξέρω πως γελάς
με τον δικό μου πόνο
Σε μια κολώνα στέκομαι
και πήρε να νυχτώνει
δεν λογαριάζω την βροχή
όσο κι αν δυναμώνει ω!
όσο κι αν δυναμώνει
Μουσική: Γιώργος Μητσάκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Νίκος Γιουλάκης (ντουέτο).
Η κυρία Νινέλ Κόντε είναι κόκκινη και το δείχνει.
6 σχόλια:
θυμάστε, αγαπητέ πρώην σύντροφε, την οικοδόμηση του Παλλαϊκού Κράτους;
Καναν Τριπολίτη δεν θα μας ποστάρετε, τιμής ένεκεν του Αστέρα ή έστω και Καρυωτάκη, από την Τρίπολη ήταν κι αυτός
@ ανώνυμος: Δηλαδή εσύ είσαι νυν σύντροφος, αφόύ εγώ είμαι πρώην; Ή εσύ δεν είσαι πια σύντροφος, οπότε βέβαια και εγώ είμαι πρώην. Το Παλλαϊκό Κράτος εγώ το θυμάμαι (τό 'χτιζα χρόνια, μα ήτανε σαν το γιοφύρι της ΄Αρτας...)
@ άγνωστος ποιητής: 'Νταξ', poeta incognite! Ρίχνω Καρυωτάκη πάραυτα.
Ένα τραγούδι του Αντώνη Νταλγκα για τον Πειραια
Βρε μόνο ο Περαίας βγάζει μάγκες με υπόληψη.
Άντε ρε μόρτη ρε Πειραιώτη
με τ' άσπρο ζουναράκι σου και με τον κόφτη,
μ' αυτή την τόση τη λεβεντιά σου
ποτέ δεν λείπει γκόμενα από κοντά σου.
Όλο ουζάκια στα κουτουκάκια
και τσάρκα ύστερα σ' όλα τα στεναδάκια,
όποια μπανίσεις και την τσατίσεις
δεν σου γλυτώνει μάγκα θα την ξεμυαλίσεις.
Όλο με φέρσιμο γκιουλέκικο
χορεύεις βλάμικο ζεϊμπέκικο
και για να σβήσεις το μεράκι σου ωχ,
τραβάς τον κόφτη απ' το ζουναράκι σου.
Χόρεψε λιγάκι ρε Πειραιωτάκι
ένα ζεϊμπεκάκι μπεσαλίδικο,
τώρα θα σου παίξει και το σαντουράκι
ένα χαβαδάκι μερακλίδικο.
Για να δράσουνε λεβέντη,
γεια σου ρε ντερβίση μου
χορός μεθύσι γκόμενα και ζάρι,
έτσι θα περνάς την τύχη σου.
Ε ρε μόρτες Πειραιώτες. Πω, πω, πω, πω, πω, πω, πω.
Όταν μεθάω ποτήρια σπάω
και άνθρωπο ποτέ μου δεν παρεξηγάω
κι όποιος τον κάλο θα μου πατήσει
ούτε λεπτό σ' αυτόν τον κόσμο δεν θα ζήσει.
Και τα μπιστόλια και τα μαχαίρια
εγώ τα κομματιάζω με τα δυο μου χέρια,
ούτε φοβάμαι ούτε τρομάζω,
ούτε κανένανε ποτέ δεν λογαριάζω.
Πάντα γλεντάω ασικλίδικα,
μ' αρέσουνε τα μερακλίδικα
γι αυτό τα κάνω θάλασσα παντού
το σαντουράκι σαν μου παίζει το ντουμ-ντουμ.
Χόρεψε λιγάκι ρε Πειραιωτάκι
ένα ζεϊμπεκάκι μπεσαλίδικο,
τώρα θα σου παίξει και το σαντουράκι
ένα χαβαδάκι μερακλίδικο.
Για να δράσουνε λεβέντη,
γεια σου ρε ντερβίση μου
χορός μεθύσι γκόμενα και ζάρι,
έτσι θα περνάς την τύχη σου.
@ άγνωστος ποιητής. Grazie!
και ο Θεοδωράκης, στην Αρκαδία VI έχει ποιημα αφιερωμένο στον Αγνωστο ποιητή Το τέλος του είναι:
"Αμποτε νάρθει στην δύστυχη χώρα μου.
Πάσχα Ελλήνων
Αγνωστε ποιητή σε σέ κράζω"
Δημοσίευση σχολίου