Γ. ΛΟΥΛΑΚΑΚΗΣ
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
Κοκκινοθόλω η συννεφιά μουστοβαραίνει·
Κι όπως συνωρογέννητη καλογεννούσα σκύλα
Τ’ αμπέλι κείτεται γνοιασμένο.
Και σέ αψισμένο το μελί κορμί σου
Στην αυγουστιάτικη κουφόβραση
Κανελοκαίει ζεστομεθυσμένο.
Κορμάτα, βλαστοδεμένα τα βυζιά σου
Στα χέρια μου, πρέπιο είν’ αντρικό
Να σου γαργαλώ το άχτι σου μελαψωμένο.
Και σαν τσιγγάνα μελαψή και στολιδοχαρούσα
Μια χρυσοκούτελη μελαχροινάδα
Πασαπλιστή στο φάλι σου, σάμπως μαλαμωμένο.
Ηράκλειο
Από το περιοδικό «Γράμματα», Αλεξάνδρεια, Τόμ. 2, Αρ. 15 (1913), σελ. 103.
2 σχόλια:
Δε λέω, Ο Πειραιάς πάνω απ` όλα, αλλά κι αυτές οι αμμουδιές σου Γιώργο μου. Κόλαση, κόλαση!
@ Φυρί-φυρί: Υπαινίσσεσαι, φαντάζομαι, ότι κάνει ζέστη της... κολάσεως!
Δημοσίευση σχολίου