ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΛΚΕ.... ΔΙΑΦΟΡΑ

Άφησα να περάσουν δυό... νύχτες, για να έχει κρυώσει το μυαλό μου από αυτό που ζήσαμε την Τρίτη το βράδυ στο Καραϊσκάκη. Θα γράψω ό,τι αισθάνομαι (και ξέρω) όσο πιο σύντομα γίνεται.

Σύγγαυροι,

1. Η εμφάνιση του Ολυμπιακού απέναντι στη Σάλκε ήταν αποκαρδιωτική και η ήττα μας είναι δίκαιη. Όσοι παρακολουθούμε το τί γίνεται στον Θρύλο και δεν το μαθαίνουμε από τις εφημερίδες, αλλά κρίνουμε με γνώση και με την ψυχρή λογική, που είναι η καλή αδελφή της αλήθειας, περιμέναμε το πολύ-πολύ μια εμφάνιση «διαχείρισης του παιχνιδιού», που μπορεί να μας έφερνε μέχρι και τη νίκη, μιας και η αντίπαλός μας είναι «ευρωπαϊκώς» άπειρη. Το ότι η ομάδα μας δεν είναι για πολλά το έχουμε δει και το ξέρουμε. Δεν έχει πείσει κανέναν άλλον εκτός από τους ψιττακούς της Διοίκησης (επανορθώνω: εκτός από τους ψιττακούς, που γλείφουν τη Διοίκηση μπας και...).
2. Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Η άμυνα της ομάδας μας διαλύθηκε λόγω του ότι τραυματίστηκε ο Αβραάμ Παπαδόπουλος και γιατί φροντίσαμε να χάσουμε τον Όλαφ Μέλμπεργκ. Για τον πρώτο ας πούμε ότι φταίει η κακή (μας) τύχη. Για τον δεύτερο τί να πούμε; Ότι τον διώξαμε με τη συμπεριφορά μας; Γιατό αυτό έγινε. Όταν ένας παίκτης της αξίας του και κυρίως της κουλτούρας του Μέλμπεργκ πηγαίνει (αφού τον είχαν καλέσει) να υπογράψει δελτίο ανανεώσεως με την ομάδα και αντί για τον Πρόεδρό της συναντά –θού, Κύριε... –καραπαπά τινα, που του λέει «πέρνα από Δευτέρα», τί νομίζετε ότι θα κάνει; Και στην Ουανγκαντούγκου θα πάει, στον Ολυμπιακό δεν μένει – και η Βιγιαρεάλ δεν είναι (ό,τι και να λένε και να γράφουν τα και αθλητικώς αγράμματα παιδάρια στις φυλλάδες τους) Ουανγκαντούγκου.
3. Η μεγαλοποίηση των ικανοτήτων κάποιων ποδοσφαιριστών (που δεν τους έχουμε δει ποτέ) όπως, λ.χ., του Ματσάντο δημιουργεί την κρίσιμη ώρα εικόνες απογνώσεως. Όταν έναν μέτριο ποδοσφαιριστή (που ξέρει, δηλαδή, λίγη... μπαλλίτσα) τον παρουσιάζεις για μόλις ένα σκαλοπάτι κάτω από τον Μέσσι, θα έλθει η στιγμή να αντιμετωπίσεις την μήνιν όλων όσοι χάψανε την παραμύθα σου. Και η ώρα εκείνη πλησιάζει. Ήγγικεν.
4. Γνώμη μου είναι ότι ο Λεονάρντο Ζαρντίμ είναι ένας προπονητής που κάνει για τη Μπράγκα και δεν κάνει για τον Θρύλο. Πάντως είναι αυτός που «φταίει» λιγότερο, και είναι προς τιμήν του που βγήκε χθες και είπε ότι: «για την ήττα από τη Σάλκε αποκλειστικά υπεύθυνος είμαι εγώ». Η δήλωση αυτή είναι μεν αντρίκια και δείχνει άνθρωπο με φιλότιμο (και όχι λαμόγιο), αλλά δεν είναι ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η Διοίκηση της ομάδας με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις της. Αν σε όλα αυτά, που έβλεπε και βίωνε από τότε που ήλθε στην Ελλάδα ο συμπαθής Λεονάρντο Ζαρντίμ, δεν αντέδρασε και δεν είπε τίποτα (και μάλλον δεν είπε...), τότε έχει και αυτός ένα μερίδιο ευθύνης μικρό.
5. Συνέχεια του προηγουμένου: Αν έχει ευθύνη ο Ζαρντίμ –και δεν πέφτω έξω– ας την αναζητήσει στην «κατάσταση των αποδυτηρίων» και των «διαύλων» τους με τη Διοίκηση. Μπορεί να φαίνεται «αθώος», αλλά δεν είναι κανάς μπούφος: το ξέρει ότι τον έχουν για φάγωμα (κάτι που ψιττακίζεται και στις έντυπες και ηλεκτρονικές φυλλάδες). Το περίεργο είναι ότι δεν δείχνει να τον απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα.
6. Δεν είμαι τεχνικός ούτε διεκδικώ τίτλους και γνώσεις που δεν έχω. Με το μάτι, όμως φαίνεται ότι, αν δεν ήταν ο μέγας Ιμπαγάσα (ο γερο-Ιμπαγάσα, να συνεννοούμαστε...) η μπάλλα στο πλεκτό των αντιπάλων δεν θα έφτανε ποτέ, γιατί δεν θα περνούσε τη γραμμή της σέντρας. Όταν θα «σκάσει» (οσονούπω, δηλαδή) ο Ιμπαγάσα, θα αρχίσουν οι χοροί.
7. Συνέχεια του προηγουμένου: Πλήν του Ιμπαγάσα κανείς άλλος παίκτης του Θρύλου δεν σπρώχνει τη μπάλλα στην επίθεση. Όλοι τη γυρνάνε κατά πίσω, λες και παίζουν ένα ιδιότυπο «ράγκμπυ», μα στο ράγκμπυ αό είναι –σημειωτέον– κανόνας!
8. Με εντυπωσιάζει που όλοι οι δημοσιογραφούντες, ομοθυμαδόν, χαρακτηρίζουν τον Ντιακιτέ «σκύλο». Δαγκώνει όμως; Γαυγίζει τουλάχιστον;
9. Θα πάρουμε, λέει, τον... Πίνο. Να τον κάνουμε τί; Να φτιάξουμε... κλίμα στα αποδυτήρια;  Ή μήπως πρόκειται για άλλο ένα dealάκι με τη Γαλατά Σεράι. (φιλικά ματσάκια, Ριέρα, Καζίμ...)
10. Ντάρκο Κοβάτσεβιτς: Μέγας σεντερφόρ. Τελεία. Ή μάλλον: αποσιωπητικά...
11. Νοβοσέλατς, Σέστιτς, Ζιοβάννι, Ριβάλντο, Καρεμπέ, Ντέταρι, Ζε Ελίας, Ζάχοβιτς, Ζέττερμπεργκ, Προτάσωφ, Γκαλέτι, Τζώρτζεβιτς...
12. Προσωπικά δεν είδα να κάνει προχτές κάτι το μεμπτό ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Το ότι διαμαρτυρήθηκε (όσο και έντονα) για το γκολ που κακώς του ακύρωσαν δεν είναι μεμπτό. Το ότι είχε σκυλιάσει να μας νικήσει είναι προς έπαινον και όχι προς ψόγον. Το ότι κάτι «γαλλικά», που είπε στον Μοντεστό, δεν έμειναν αναπάντητα από τον Κορσικανό το θεωρώ αυτονόητο – άρα τί; Γιατί, λοιπόν, τον έβριζε χυδαία ο όχλος; Πρώτον, διότι είναι όχλος. Και δεύτερον, διότι έβλεπε έναν ποδοσφαιριστή που είχε και που τον έχασε και που τέτοιον δεν έχει τώρα στην ομάδα του. Γι’ αυτό τον έβριζε!
13. Συνέχεια του προηγουμένου: Και τώρα την έλλειψη αυτή θα την πληρώνει ο κάθε Μανωλάς και ο κάθε Σιόβας, χωρίς μάλιστα να φταίνε. Τόση μπάλλα ξέρουν, τόση παίζουν! Και τί να προλάβει να συμμαζέψει ο Κοντρέρας; Και τον Μέλμπεργκ τον είχε υποδεχθεί καραπαπάς τις και του είπε «πέρνα από Δευτέρα και βλέπουμε».
14. Συνέχεια του προηγουμένου: Γιατί, αλήθεια, τιμήθηκε ο Κυριάκος Παπαδόπουλος; Δεν φαίνεται να υπήρχε / υπάρχει καν λόγος. Ας πούμε, λοιπόν, ότι είναι μια κίνηση αβρότητος εκ μέρους της Διοίκησης της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Και ως κίνηση αβρότητος είναι επαινετή καθ’ όλα. Τον Τζώρτζεβιτς, τον Στολτίδη, τον Καραπιάλη, τον Αναστόπουλο, τον Τσαλουχίδη, τον Τριαντάφυλλο, τον Κελεσίδη, τον Σιώκο, τον Αγγελή, τον Γκαϊτατζή, τον Αργυρούδη, τον Σιδέρη, τον Γιούτσο, τον Μποτίνο, τον Υφαντή, τον Δαρίβα, τον Ρωσσίδη και άλλους και άλλους θα τους θυμηθεί ποτέ να τους τιμήσει καμμιά Διοίκηση; Έστω και όλους μαζί μία φορά; ΑΠΑΞ!

Αυτά, σύγγαυροι, και όπως μου ήρθαν. Φαίνεται ότι το μυαλό δεν έχει κρυώσει ακόμα.

Υ.Γ. Ο πίνακας είναι του Μαρκ Ρόθκο.