ΞΕΜΕΙΝΑ ΑΠΟ Η/Υ

Αγαπητοί σύγγαυροι, ξέμεινα από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Όταν φτιαχτεί, θα επανέλθω με τη συνέχεια των απόψεών μου για τον ΟΛυμπιακό.

ΕΝΑ ΦΑΔΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΑΝΑ ΜΟΟΥΡΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η ANA MOOURA


AGUARTA-TE AO CHEGAR

Calas-me a voz, voz do olhar
Sinto que o tempo, tarda em chegar
Distante ausente, sinto apertar
O peito ardente por te encontrar
Na minha alma, que anseia urgente
Pelo momento de ter-te presente
Pelo infinito estendo os meus olhos
Num mar de mil desejos, aguarda-te ao chegar
Encho a minha taça vazia com perfumes de poesia
Bebo a saudade amarga e fria e então adormeço ao luar
Calas-me a voz, p'ra lá do tempo
Estrelas que caem por um lamento
Espuma na areia solta no vento
O meu silêncio meu sentimento
Em minha alma que chora vazia
Por um momento se acende a magia
P'lo infinito estende o meu sorriso
Num mar azul de sonhos, acorda-me ao chegar
Encho a minha taça ardente, com incenso doce e quente
Sirvo de beber a alegria que sinto ao ver-te a chegar
Calas-me a voz
Em minha alma que chora vazia
Por um momento se acende a magia
P'lo infinito estende os meus olhos
Um mar de mil desejos aguarda-te ao chegar
Aguarda-te ao chegar

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

"ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ" ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ ΠΟΘΟΙ

Το άκρον άωτον της "αντικειμενικής γελοιότητας". Δεν φταίνε αυτοί όμως, αλλά οι γαύροι που αγοράζουν τα φύλλα τους και τους συντηρούν.


Τουλάχιστον αυτοί έχουν κι έναν πόθο - καταπιεσμένον μεν, αλλά πόθο.

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, 1

Αγαπητοί σύγγαυροι, η δεινή κατάσταση, στην οποία περιήλθε τον τελευταίο καιρό, και μάλιστα όλως αιφνιδίως, ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός, μου δίνει την αφορμή, αλλά και την ευκαιρία να εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με αυτήν. Θα γράψω ό,τι γράψω σε συνέχειες με μόνο γνώμονα την αγάπη μου για την ομάδα μας. Γνωρίζω ότι τα λόγια μου, που απηχούν εντελώς προσωπικές απόψεις, θα κριθούν εκ μέρους σας με δίκαιη ολυμπιακοφροσύνη. Το πνεύμα μου κινείται με διάθεση καταλλαγής και όχι οξύνσεως, ασχέτως του εάν η πρώτη εντύπωση, που θα δημιουργηθεί στον αναγνώστη, θα παρέχει ενδεχομένως εντυπώσεις περί του αντιθέτου. Εξηγούμαι προκαταβολικά, ωστόσο, λέγοντας ότι στη ζωή μου ήμουν, είμαι και θα είμαι μόνο ολυμπιακός και ότι πλήρωνα, πληρώνω και πληρώνω πάντοτε το εισιτήριό μου για να βλέπω την ομάδα που αγαπώ. Αυτό είναι για εμένα το μόνο ακράδαντο και ανεπίδεκτο αλλαγής ή ελέγχου δεδομένο· όλα τα άλλα υπόκεινταν, υπόκεινται και θα υπόκεινται σε στοχαστική αναθεώρηση.


ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΡΩΤΗ

Προτού προχωρήσω στην καταγραφή των απόψεών μου σχετικά με τον Ολυμπιακό του σήμερα, κρίνω ότι πρέπει να γράψω μερικά πράγματα τόσο αυτονόητα, που όλοι όσοι αγαπάμε την ομάδα μας έχουμε την εγγενή τάση ή την επίκτητη συνήθεια να τα λησμονούμε· και, λησμονώντας τα, χανόμαστε δυστυχώς σε λαβυρίνθους, ενώ ο όλος χώρος μας είναι ένα πολύ μεγάλο ενιαίο δωμάτιο. Προεξαγγελτικά, πάντως, σας λέω ότι γνωρίζω τον λόγο της τάσης ή της συνηθείας μας: αρνούμαστε να παραδεχθούμε ότι τα πράγματα είναι όπως όντως είναι, και γι’ αυτό τα φανταζόμαστε διαφορετικά – ο καθείς μας κατά το σθένος και το εύρος της φαντασίας του... Αυτό, όμως, μας συσκοτίζει τον ορίζοντα, και, κινούμενοι με τη φαντασία μας και μέσα στην επικράτεια της φαντασίας μας, δεν βλέπουμε εν τέλει ούτε τη μύτη μας.

Πάμε τώρα στα προεξαγγελθέντα «αυτονόητα». Αμέσως παρακάτω τα εκθέτω σχεδόν τηλεγραφικά, αλλά θα μας δοθεί η ευκαιρία να τα προσεγγίσουμε εκ νέου και αναλυτικά στη συνέχεια, κυρίως δε ως προς το τί σημαίνουν πρακτικώς – και το καθένα χωριστά, αλλά και όλα μαζί στη διαλεκτική τους σύνθεση.
Αυτονόητο πρώτο: Την πλειοψηφία των μετοχών στην ΠΑΕ Ολυμιακός ΣΦΠ την έχει ο Σωκράτης Κόκκαλης. Μπορεί να μην είναι νομικώς άμεμπτο αυτό που θα γράψω αμέσως παρακάτω, αλλά στην πραγματικότητα έτσι είναι, και την σκληρή πραγματικότητα πιστά αντικατοπτρίζει: Η ΠΑΕ Ολυμιακός ΣΦΠ αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του Σωκράτη Κόκκαλη.
Αυτονόητο δεύτερο: Όσο και αν ακούγεται ή είναι ενοχλητικό, εμείς στην πραγματικότητα δεν είμαστε παρά πελάτες της ΠΑΕ Ολυμιακός ΣΦΠ. Είναι αναμφισβήτητο ότι κανείς μας μεν δεν αισθάνεται έτσι, αλλά αυτό είμαστε. Όλοι μας έχουμε την ιδεολογία –τουτέστιν τη γλυκιά ψευδή συνείδηση– ότι είμαστε κάτι άλλο, κάτι υψηλότερο και ιδανικό, αλλά η ουσία των πραγμάτων συνιστά ένα «στυγνά» ατράνταχτο κριτήριο και μάς διαψεύδει.
Αυτονόητο τρίτο: Και ο Κόκκαλης, όντας «ένας από εμάς» (όπως κατ' επανάληψη γραφόταν στο παρελθόν έως και πέρισυ), καλλιεργεί στον νου του ανάλογες ιδεολογικές προσηλώσεις, και πιθανότατα αισθάνεται πιστός στα ιδεώδη του, αλλά συμπεριφέρεται (τόσο μέσα στην ΠΑΕ Ολυμιακός ΣΦΠ όσο και απέναντι στους πελάτες της) σαν επιχειρηματίας.
Αυτονόητο τέταρτο: Αβίαστα προκύπτει από τα παραπάνω ότι ό,τι καλό και ό,τι κακό έχει γίνει τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια στην ΠΑΕ Ολυμιακός ΣΦΠ οφείλεται αποκλειστικά στον Κόκκαλη. Και όλοι οι τίτλοι δικοί του είναι, και οι πλείστες όσες ευεργεσίες δικές του· και οι πάσης φύσεως αποτυχίες δικιές του είναι, και τα εγκληματικά λάθη στο σύνολό τους δικά του. Και το επαναλαμβάνω: είναι όλα ανεξαιρέτως δικά του, έχουν δε επιτελεσθεί μέσω της ιδιόκτητής του επιχείρησης, που λέγεται ΠΑΕ Ολυμιακός ΣΦΠ, και δια των θυγατρικών εταιρειών της, που ονομάζονται «Καραϊσκάκη ΑΕ» και «Θρύλος ΑΕ» και που θυμίζουν μεν τον Ολυμπιακό, πλην όμως πρόκειται για ατόφυες κεφαλαιουχικές εταιρείες.


ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

Προχωράμε ευθύς αμέσως σε δύο πράγματα γνωστά μεν σχεδόν σε όλους τους φίλους του Ολυμπιακού, πλην απωθούμενα στις έλικες της συνείδησής μας με τη βία της ιδεολογικής προσκόλλησής μας σε ένα βολικό μεν ιδεώδες, που όμως δεν έχει πια το ελάχιστο υλικό αντίκρυσμα, για να μην πω ότι δεν διαθέτει ούτε καν την πλέον ανεπαίσθητη εμπράγματη σχέση με αυτό που ήταν κάποτε (έως και πολύ πρόσφατα) ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς.
Πρώτον: Ο Ολυμπιακός δεν είναι πια «Σύνδεσμος Φιλάθλων». Χωρίς να είναι κατ’ ανάγκην κακό, είμαστε πλέον μόνο «οπαδοί», και μάλιστα κακής –αν όχι της χειρίστης– ποιότητας. Οπάζουμε, δηλαδή ακολουθούμε την ομάδα μας, αλλά την ακολουθούμε ως επί το πλείστον ανεπιγνώστως. Παναπεί: δεν ξέρουμε για ποιό λόγο την ακολουθούμε και την υποστηρίζουμε, και μάλιστα ούτε καν όπως την ακολουθούμε και όπως την υποστηρίζουμε. Έχοντας δε γίνει οπαδοί αυτού του είδους, δώσαμε μια μούντζα ξεγυρισμένη στο στοιχείο του φιλάθλου απεμπολώντας ελαφρά τη καρδία αυτό που κατ' εξοχήν χαρακτηρίζει τον αθλητισμό: την ευγένεια. Το ότι είμαι προσηλωμένος φανατικά στην ομάδα μου επ’ ουδενί συνεπάγεται ότι χλευάζω και λοιδορώ και βιάζω λόγω και έργω τις άλλες ομάδες, με τις οποίες με συνδέει αναγκαστικά η κοινή μοίρα του αγωνίζεσθαι στον ίδιο στίβο. Αυτό, άλλωστε, με συνδέει (και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ένταση σχέσεως) και με τους φίλους της ομάδας μου – γι’ αυτό και είμαστε «Σύνδεσμος Φιλάθλων», και δη όχι ο οποιοσδήποτε τυχαίος, αλλά ο «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων». Ο «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων» έχει αντιπάλους, και κυρίως τον «Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο», τον αιώνιο αντίπαλό του, τον οποίον οφείλει εξ ορισμού να σέβεται, αλλά και (επίσης εξ ορισμού) όπου τον συναντά, να τον κατανικά. Επ’ αυτού θα επανέλθω εκτενώς.
Δεύτερον: Ο Ολυμπιακός δεν είναι πια «του Πειραιώς». Ούτε αυτό είναι υποχρεωτικά κακό – κάθε άλλο. Ο Ολυμπιακός έχει εξαπλωθεί παντού και αγαπιέται σε όλη την Ελλάδα. Έχει κερδίσει μια τρόπον τινά πανελλήνια οικουμενικότητα, αλλά έχει χάσει δια παντός την πειραϊκότητά του. Στην περίπτωση του «Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων» ο Πειραιάς δεν είναι απλώς η κατά νόμον έδρα του· ο Πειραιάς δεν αποτελεί γι' αυτόν ένα απλό τοπικό δεδομένο· ο Πειραιάς είναι το ήθος και η ψυχή του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων. Χωρίς τον Πειραιά δεν υφίσταται ούτε νοείται «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων», ακόμα και στην εποχή μας, οπού αναζητείται και του ίδιου του Πειραιά η πειραϊκότητα. Και επ’ αυτού θα επανέλθω εκτενώς.


Αφού διευκρινίσω, αγαπητοί σύγγαυροι, ότι ο ζωγραφικός πίνακας, που κοσμεί την ανάρτηση κάτω από το σήμα της ομάδας μας, είναι το έργο «Abstracto 1935» του Joan Miró, υπόσχομαι ότι θα συνεχίσω αύριο με την τρίτη ενότητα σκέψεων που αφορά το θέμα: «Σωκράτης Κόκκαλης και Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς».

ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΚΑΝΟΥΜΕ (ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ) ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΣ

Ξέρω ότι δεν είναι η καταλληλότερη στιγμή για τέτοια, αλλά εγώ, σύγγαυροι, θα το αναρτήσω.
Για χάρη όσων Κινέζων θέλουν να μάθουν στοιχειώδη ελληνικά και να ταξιδέψουν με κάποιαν άνεση στην Ελλάδα, το ΙΕΛ (= Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου) εξέδωσε το βοήθημα που βλέπουμε στην τρίτη εικόνα. Στην πρώτη εικόνα είναι μια σελίδα, της οποίας ένα μέρος παραθέτουμε* σε μεγέθυνση στη δεύτερη εικόνα, προκειμένου να είναι το κείμενο όσο γίνεται ευανάγνωστο. Εκεί διαβάζουμε τα ακόλουθα δύο παραδείγματα:

ο9. αποκλείω: Ο Ολυμπιακός απέκλεισε τον Παναθηναϊκό από την τελική φάση του Κυπέλλου.
10. αποτέλεσμα: Το αποτέλεσμα του αγώνα Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός είναι 3-0.

Θα μου πείτε "Ωραία ώρα βρήκες..." και ίσως έχετε δίκιο. Ο συντάκτης του λεξικού ήθελε να μπάσει τους Κινέζους με υγιή παραδείγματα στην εκμάθηση της ελληνικής - και μπράβο του. Αλλά πώς να του πούμε (αν δεν το ξέρει κιόλας) ότι ο Ολυμπιακός εδώ και καιρό άγεται και φέρεται από κάτι τύπους που (μας) κάνουν μονίμως τους... Κινέζους;!


* Γράφω "παραθέτουμε", διότι την τεχνική κάλυψη της ανάρτησης την ανέλαβε επιτυχώς ο σύγγαυρος Θεόδωρος Α.Πέππας.

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΜΕΙΣ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ, Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ 2

Εμείς ήμασταν και θα είμαστε πάντα εκεί. Ο Ολυμπιακός αναζητείται...

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΠΑΟΚ

Ο Ολυμπιακός δεν υπήρχε μέσα στο γήπεδο. Δίκαια ηττηθήκαμε από τον ΠΑΟΚ που έπαιξε πολύ καλά. Για την ακρίβεια ο ΠΑΟΚ νίκησε τον Μέλμπεργκ. Μόνο αυτός προσπάθησε να παίξει σαν ολυμπιακός. Οι άλλοι φορούσαν ασπροκόκκινες φανέλλες γεμάτες αέρα. Θα τα πού με ηρεμία από αύριο.
Πάντως από σήμερα να πούμε τούτο, στο οποίο και θα επανέλθουμε: Ο κωλοπαιδαρισμός των τσουκαλάδων ας έχει άκρο όριό του το σημερινό κατάντημα. Δεν είναι δυνατόν να αφήνονται εκατό μαστουριασμένα να σπάνε τα καθίσματα του Καραϊσκάκη.

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΑΜΑΛΙΑ ΡΟΝΤΡΙΓΚΕΣ: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η AMÁLIA RODRIGUES


CANÇÃO DO MAR

Fui bailar no meu batel
Além do mar cruel
E o mar bramindo
Diz que eu fui roubar
A luz sem par
Do teu olhar tao lindo

Vem saber se o mar tera razao
Vem ca ver bailar meu coracao

Se eu bailar no meu batel
Nao vou ao mar cruel
E nem lhe digo aonde eu fui cantar
Sorrir, bailar, viver, sonhar...contigo

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΑΥΡΟΥ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΠΑΡΕΛΑΣΗ" ΜΟΥ

Κυκλοφόρησε η τρίτη ποιητική συλλογή μου με τίτλο "Παρέλαση. Τρία αγήματα ποιημάτων", και ο σύγγαυρος Μένανδρος μου έστειλε δύο ποιήματα που αναδημοσιεύω, εκφράζοντάς του τις ευχαριστίες μου.

ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ


ΜΕ ΤΟ ΡΕ ΤΟ ΛΑ ΤΟ ΣΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑ ΡΕ ΛΑ ΣΗ

Στην ελάσσονα κλίμακα του ντο
θα ρίξω δυο γκολάκια στη Μπορντό

Στην ελάσσονα κλίμακα του ρε
άντε να γυρίσει κι ο Τουρέ

Στην ελάσσονα κλίμακα του μι
να παίξει μπάλα κι ο Ντομί

Στην ελάσσονα κλίμακα του φα
πού νά ’ρχονταν κι ο Μπεν Αρφά

Στην ελάσσονα κλίμακα του σολ
άντε να γυρίσει κι ο Ντακόλ

Στην ελάσσονα κλίμακα του λα
να χαιρόμαστε τον Τσουκαλά

Στην ελάσσονα κλίμακα του σι
καλά που ’πε κι ο Ντάτολο το si


***********************


ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Περίμενα του Θρύλου την επέλαση
αίτημα λογικό, από τα πάγια
μα δεν πρόλαβε την πρώτη την παρέλαση
ο Κετσπάγια

Με του Σωκράτη το φύγε εσύ, έλα συ
το σήκω κάτσε, κάτσε σήκω
δεν πρόλαβε τη δεύτερη παρέλαση
ούτε ο Ζίκο

Δε σ' τα γράφω αυτά για να γελάσεις
με εκείνα που συμβαίνουν στο επίνειο
ζήτημα αν άντεχε δυο παρελάσεις
και ο Μουρίνιο

ΠΕΙΡΑΙΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΤΗ ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ


ΤΟΥΡΚΟΛΙΜΑΝΙΩΤΙΣΣΑ ΓΛΥΚΙΑ

Απόψε τα μεσάνυχτα, μια βάρκα θ' αρματώσω
κι απ' τον Πειραία, μεσ΄ στο Τουρκολίμανο,
Τουρκολιμανιώτισσα γλυκιά, όπα,
κι απ' τον Πειραία, μεσ΄ στο Τουρκολίμανο,
θα ρθω να μαστουρώσω

Στην πόρτα σου, μανίτσα μου,
μη βάλεις κολντεμήρι
κι άφησε απ' όξω το κλειδί, να σε χαρώ,
Τουρκολιμανιώτισσα γλυκειά,
ό(ϊ)ντε μπρε
κι άφησε απ' όξω το κλειδί, να σε χαρώ,
κάνε μου το χατήρι

Μου λεν, πως μου την έσκασες,
με κάποιο πολιτσμάνο
γι' αυτό, θα κάνω μεσ΄ στα όλα έφοδο,
Τουρκολιμανιώτισσα γλυκιά, όπα,
γι' αυτό, θα κάνω μες στα όλα έφοδο,
κούκλα μου κι ας πεθάνω



Τραγούδι του 1936.
Μουσική & Στίχοι: Παναγιώτης Τούντας.

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΟΙ ΑΥΤΟΛΕΙΧΟΜΕΝΟΙ

Θα μπορούσε να είναι τίτλος κωμωδίας του Μενάνδρου. Οι αυτολειχόμενοι - αυτοί, δηλαδή, που γλείφονται μόνοι τους: "Νέος άθλος της οικογένειας Γιαννακόπουλου, που έβαλε πάλι το χέρι βαθιά στην τσέπη... " - σλουρπ! Και για την ακρίβεια: αυτοσλούρπ.

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ, ΣΥΓΓΑΥΡΟΙ

Μετά τα ΑΙΣΧΗ (εντός και εκτός γηπέδου) στην Καβάλα δεν θέλω να γράψω τίποτα. Μεσοβδόμαδα ίσως. Αν χρειαστεί... Οι αναρτημένες εικόνες έχουν την πλάκα τους, μπας και χαμογελάσουμε λιγάκι. Γειά σας, σύγγαυροι.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΘΑΝΟ!

Το τραγουδάκι αφιερώνεται στον φίλο μου Θάνο Πέππα για τη γιορτή του. Χρόνια Πολλά!

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Στίχοι: Πυθαγόρας.
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός.

ΕΝΑ ΝΑΠΟΛΙΤΑΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΤΑΤΟΛΟ

Τραγούδι των οπαδών της Νάπολης για τον Ντάτολο. Συνθέτης του είναι ο COSIMO ANGRISANO και το τραγουδάει ο COSIMO ALTERIO.

BENVENIDO BENVENUTO ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ

Η Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοινώνει τη συμφωνία της με την Νάπολι για τον εξάμηνο δανεισμό, με οψιόν αγοράς, του Αργεντινού διεθνούς ποδοσφαιριστή Χεσούς Αλμπέρτο Ντάτολο.

Έπαιζε στη Μπόκα Τζούνιορς, έπαιζε στη Νάπολη, θα παίξει και στον Ολυμπιακό. Τί άλλο θέλω εγώ! Καλώς ήλθες Jesús Alberto Dátolo!

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ

αυτά που γράφει ο Ηλίας Μπαζίνας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΪΦΥΛΛΙΑΣ ΚΑΙ Η ΛΙΑ ΤΖΙΑΜΠΑΖΗ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ
Από τον δίσκο «Φύλλο Πορείας» (1985)

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΘΕΜΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ


ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ

Στα τζάμια τα θολά κεντάει τ’ αγιάζι
Καράβια και πουλιά του ποταμού
Χρυσές κλωστές τον ύπνο μου σκεπάζει
Με το βραχνό τραγούδι που στενάζει
Για θάνατο κι αρρώστιες του συρμού

Το φως ραγίζει μες στο παραθύρι
Μα σύ σα σπίτι καίγεσαι παλιό
Σε λένε Κώστα Ιάκωβο κι Αργύρη
Και πάνω σου τα χρόνια έχουν γείρει
Δελφίνι κεντημένο σε πηλό

Απ’ τις παλιές γιορτές στη Μικρασία
Κι από τους δρόμους που είδανε σφαγές
Γυρνάς τον εαυτό σου στα πορνεία
Δεν έχει πια ζωή στα καφενεία
Στον τόπο αυτό που γέμισε πληγές

Η λάμπα γράφει κύκλους με σκοτάδι
Κι η τράπουλα σαν ανοιχτή πληγή
Μαρμαρωμένοι οι ναύτες ένα βράδυ
Στον κήπο βγήκαν γύρω απ’ το πηγάδι
Και χόρεψαν μαζί με την αυγή

Τα χάρτινα πουλιά δεν σε ξαφνιάζουν
Μήτε το φως τη νύχτα που αγρυπνά
Στα καφενεία μόνο σε τρομάζουν
Καθρέφτες που ποτέ δεν σε κοιτάζουν
Με την πικρή αμαρτία που ξυπνά

Ο ένας τοίχος κίτρινος σα θειάφι
Κι ο άλλος απ’ τον ήλιο βυσσινής
Όπου ακουμπήσεις όμως δεν ξεβάφει
Παρά το άσπρο που έχουνε οι τάφοι
Και δεν το συλλογίζεται κανείς

Τα λόγια είναι παλιά μα είναι δικά μας
Κι ο θάνατος δικός μας την αυγή
Έναν καιρό θα γράψεις στη χαρά μας
Και θα μετράς ξανά τον έρωτά μας
Και θα κρατάς στα δόντια τη ζωή

Η θάλασσα γυρίζει τον πνιγμένο
Με δυό σπαθιά στα μάτια καρφωτά
Μ’ αγέρα και βροχή σε περιμένω
Και τα μαλλιά με θάνατο σ’ τα δένω
Απ’ τη στερνή σου εικόνα π’ αλυχτά

Η μνήμη σ’ άλλη μνήμη σε γυρίζει
Και ξέχασες τους δρόμους που περνάς
Νεράντζι και κυδώνι σού μυρίζει
Μα η Ρωμιοσύνη τώρα σε ποτίζει
Χολή στους καφενέδες που γερνάς

Κοιμήσου πιά και γίνε σαν το στάχυ
Δεν έφταιξες εσύ για τις φωτιές
Θα σκοτωθούν πολλοί μέσα στη μάχη
Κι όσοι δεν τρελαθούν θα ζουν μονάχοι
Στα καφενεία και στις ρεματιές


Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου.
Μουσική: Θέμης Ανδρεάδης.
Τραγούδι του 1982.

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ "ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ"

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ

ΕΔΩ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΡΟΥΚΟΥΝΑΣ

ΕΔΩ



ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ

Στη Δραπετσώνα, μια κούκλα μ' έχει κάψει,
μιά κοριτσάρα, τσαχπίνα, λυγερή
Μεσ' στην καρδιά μου γιαγκίν(ι) έχει ανάψει
κι αφού το ξέρει, μου κάνει το βαρύ

Γλυκειά Δραπετσωνίτισσα, πολλές φορές ξενύχτησα,
γι' αυτό τ' αφράτο σου κορμί
Θα πίνω ούζο μπόλικο, θα κάνω και το ζόρικο,
γιά σε, κουκλίτσα μου μικρή

Αχ
Αχ, αφράτη μου κοκκώνα, μέσ' από τη Δραπετσώνα,
Αχ
Με πεθαίνει αυτή η γλυκειά σου γλώσσα,
τα σκέρτσα σου τα τόσα, με κάνουν να μεθώ
Στο σεβντά σου, καλέ μου, στα φιλιά σου,
να πεθάνω, κουκλίτσα μου, ποθώ

Στη Δραπετσώνα θα ρθώ ένα βραδάκι
και θα μεθύσω με ούζο, στα καλά
Θα τραγουδήσω, ν' ακούσεις τι μεράκι,
τι πόνο έχω, γιά σένα, στην καρδιά

Αμάν, βρε κοριτσάρα μου, μπαρμπούνι, μπαρμπουνάρα μου,
κομμάτια μου΄χεις την καρδιά
Θα πίνω ούζο μπόλικο, θα κάνω και το ζόρικο,
γιά σε, ναζιάρα μου γλυκειά

Αχ
Αχ, αφράτη μου κοκκώνα, μέσ' από τη Δραπετσώνα,
Αχ
Με τραγούδι, μανίτσα μου, σου λέγω,
κουκλίτσα μου και κλαίγω, αχ, δεν αντέχω πιά
Στο σεβντά σου, αχ, θέλω, στα φιλιά σου,
να πεθάνω τσαχπίνα μου γλυκιά



Στίχοι & μουσική: Παναγιώτης Τούντας.

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΑΝΓΚΟ

ΧΟΡΕΥΟΥΝ Η NATACHA & Ο JESÚS: MALA JUNTA

ΧΑΒΙΕΡ ΚΑΣΑΓΙΑ & ΧΑΒΙΕΡ ΑΜΟΡΕΤΤΙ: ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ!

ΠΑΙΖΟΥΝ Ο JAVIER CASALLA & Ο JAVIER AMORETTI: 20 LOCOS 20

ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΟΛ ΚΑΣΤΙΓΙΟ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ!

Και η Κάρολ Καστίγιο, καλλονή από την περιοχή Τρουχίλλο του Περού και -αν δεν απατώμαι- Μις Κόσμος 2008, μπορεί να μεταγραφεί στον Θρύλο (αλλά και στον ΠΑΟ και στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ)!